Toespraak huldiging Havenman van het Jaar 2014

Foto: Gerrit de Boer

Welkom bij de huldiging van de Havenman van het Jaar 2014, Harold Linssen, directeur van Keppel Verolme.

Bijzonder welkom aan de man die over afgelopen jaar ook een onderscheiding kreeg, en wel van onze collega’s van Elsevier: Nederlander van het Jaar, burgemeester Aboutaleb. En dan afgelopen week op de voorpagina van de NRC ook nog eens betiteld als man van de week. Burgemeester, veel Rotterdammers voelden zich afgelopen donderdag Parijzenaar. Maar ik denk dat ook heel veel Nederlanders zich op dat moment een beetje Rotterdammer voelden.
Speciaal welkom ook aan scheidend Havenman Raymond Riemen. Het zit er weer op, Havenman van het Jaar 2013, maar ik lees met genoegen dat Broekman in 2014 en ook al weer in 2015 nieuwe successen boekt, ook vandaag weer. Wat voor Raymond geldt, geldt natuurlijk voor al zijn voorgangers: fijn dat u er bent.

Alle andere genodigden – en eventueel niet genodigden: u bent ook van harte welkom. Ik ga nog één groep apart noemen, en dat zijn onze sponsoren. Zonder hen stonden we hier niet. Veel dank aan u allemaal. U kunt op onze website www.havenman.nl zien om wie het gaat.
En mocht u nog geen sponsor zijn, maar dat voor een relatief gering bedrag willen worden, dan graag.

Voordat ik Harold de penning en de oorkonde ga overhandigen, wil ik stilstaan bij een aantal mensen die er niet meer bij zijn. Als eerste noem ik Gisela ’t Hoen. Vlak na kerst hoorden wij dat zij is overleden. Zij was de weduwe van Karel ’t Hoen, oprichter van de Havenpersclub Kyoto. Het was Kyoto die – zoals u weet – deze benoeming in 1981 introduceerde. Gisela gold lange tijd een beetje als de ‘moeder van de club’, zoals een van de leden het zei – oud-leden moet ik zeggen, want Kyoto bestaat niet meer.

In 2014 zijn ook twee Havenmannen overleden, beiden uit het eerste decennium, de jaren tachtig. Piet de Ruiter was Havenman van het Jaar 1983. Misschien een niet zo heel bekende naam voor velen. Piet kwam dan ook niet uit de haven, maar uit de politiek en het openbaar bestuur. Als hoge ambtenaar van het ministerie van Economische Zaken bemiddelde hij in een conflict tussen werkgevers en werknemers in de haven. Het ging er destijds om de inkrimping van het stukgoed in sociale banen te leiden.
Inderdaad, arbeidsonrust is van alle tijden. Als ik zie hoe nu de onrust in de containersector oplaait, dan denk ik: we zouden misschien een nieuwe Piet de Ruiter kunnen gebruiken.
Helaas moet ik hier ook iemand noemen, die velen van u beter zullen kennen, want hij kwam tot voor kort trouw elk jaar op deze benoemingsavond. Jacques Schoufour, Havenman van het Jaar 1987, was ook in de algemene betekenis van het woord een echte havenman. Vlak na de Tweede Wereldoorlog in die haven begonnen, opgeklommen in het familiebedrijf Swarttouw, en een sleutelrol spelend bij de vorming van de EMO op de Maasvlakte. Ook als bestuurslid en uiteindelijk voorzitter van de werkgeversvereniging SVZ was hij jarenlang een gezichtbepalende figuur. Hij zal worden gemist.

Iemand die al lang niet meer onder ons is, is Cornelis Verolme. Hier maak ik een hoop ik niet een al te oneerbiedig bruggetje naar Harold. Verolme, hij was de eenling die het opnam tegen de gevestigde scheepswerven in Rotterdam, de RDM, Wilton-Fijenoord. Die het prachtige bedrijf opbouwde waarvan Harold Linssen nu – heel veel geschiedenis later – de scepter over zwaait.

Het is dat er geen posthume Havenmannen van het Jaar worden benoemd. Anders zou Cornelis Verolme zeker in aanmerking komen voor de titel in…. 1970 misschien? Toen werd Dok 7 opgeleverd om er mammoettankers te bouwen. Toen was het, en nog steeds is het een van de grootste droogdokken ter wereld.

Zonder dat dok had het grootste cruiseschip ter wereld, de Oasis of the Seas, afgelopen september niet voor een onderhoudsbeurt naar Rotterdam kunnen komen. Dan hadden zoveel mensen niet naar de binnenkomst van het schip kunnen kijken, duizenden, op de boulevard in Hoek van Holland, op de dijk langs de Nieuwe Waterweg, en natuurlijk op de kade hier in Rotterdam. Op zulke momenten blijken de stad en de haven helemaal niet zo ver uit elkaar te liggen als we op sombere momenten weleens geloven. En dat is iets dat dan ook door de pers wordt opgepikt, niet alleen regionaal. Ook het NOS Journaal bijvoorbeeld vond de gebeurtenis de moeite waard om er een item aan te wijden.

Dat de pers vervolgens ook de ongelukkige nasleep van de dokbeurt meldde – ik bedoel hier natuurlijk te torenhoge boete die de eigenaar van de Oasis of the Seas van de arbeidsinspectie kreeg opgelegd – that’s all in the game.

Nu is publiciteit over een groot project in de haven leuk – zeker overwegend positieve publiciteit – en zeker voor de maritieme industrie. Die krijgt in het overslaggeweld in de haven misschien niet altijd de aandacht die ze verdient. En dat Verolme na enkele moeilijke jaren inmiddels onder het moederbedrijf Keppel uit Singapore is uitgegroeid tot een vaste waarde in die zo belangrijke maakindustrie, is prachtig. Maar dat alles is nog niet genoeg voor een benoeming tot Havenman van het Jaar. Havenman, of Havenvrouw – waar blijft de opvolgster van Mai Elmar? – wordt je op grond van een persoonlijke prestatie, of inspanning.

Wat ons als stichting aan jou is opgevallen, Harold, en vorig jaar niet voor het eerst, is je inzet die verder gaat dan je eigen bedrijf. Je hebt of hebt gehad een flink aantal nevenfuncties: bij Scheepsbouw Nederland, bij de Raad voor de Scheepvaart, de Stichting Maritieme Collectie Rijnmond, bij de Topsector Water.

Maar zeker ook willen wij je betrokkenheid noemen bij het onderwijs in deze regio, en het belang daarvan dat je ziet voor de hav

en van Rotterdam. Niet alleen zit je in de Raad van Toezicht van het ROC Zadkine, je staat ook nog wel eens voor de klas, heb ik me laten vertellen, als je tijdens de Maritieme Week gastlessen geeft aan kinderen op de basisschool. Daarmee geef je aan het erg belangrijk te vinden dat jongeren al op jonge leeftijd in aanraking komen met de haven en met de maritieme industrie in die haven.

Kortom, en tot slot, Harold WM Linssen is al jarenlang een ambassadeur voor de haven, is als directeur van Keppel Verolme succesvol en geen passant gebleken, heeft vorig jaar met de komst van de Oasis of the Seas de maakindustrie in Rotterdam in de kijker gespeeld, en is daarom zeer terecht de Havenman van het Jaar 2014.